Ο διαβήτης είναι μια πάθηση τόσο γνωστή και διαδεδομένη, που συχνά υποτιμούμε τη σοβαρότητά της- παρόλο που ευθύνεται για μεγάλο ποσοστό σοβαρών καρδιαγγειακών προβλημάτων. Πρόκειται για τη δυσλειτουργία του μεταβολισμού, που δεν επιτρέπει την ισορροπία των επιπέδων σάκχαρου στο αίμα. Με απλά λόγια, κάθε φορά που καταναλώνουμε ένα γεύμα, το πάγκρεας παράγει μια ποσότητα ινσουλίνης, η οποία μεταφέρει το σάκχαρο που πήραμε από την τροφή στα κύτταρα. Στις περιπτώσεις διαβήτη όμως, είτε το πάγκρεας δεν παράγει καθόλου ινσουλίνη (διαβήτης Τύπου 1), είτε παράγει ανεπαρκείς ποσότητες που δε καταφέρνουν να «δεσμεύσουν» τα σάκχαρα (διαβήτης τύπου 2). Και στις δυο περιπτώσεις, το αποτέλεσμα είναι να παθαίνει ο οργανισμός μας «υπεργλυκαιμία». Κατ’ επέκταση, τα συμπτώματα της υπεργλυκαιμίας που μπορούν να παρουσιαστούν είναι:

Αφυδάτωση

Ο οργανισμός προσπαθεί να απομακρύνει τα σάκχαρα μέσω της συχνής ενούρησης, η οποία οδηγεί σε αφυδάτωση του οργανισμού, αφού αποβάλλονται και μεγάλες ποσότητες νερού.

Απώλεια βάρους

Η συχνή ενούρηση συνεπάγεται και την απώλεια θερμίδων. Έτσι, είναι συχνό στα άτομα με υπεργλυκαιμία, παρόλο που τρώνε, να κάνουν βάρος.

Κετοξέωση

Ο οργανισμός χωρίς ενέργεια αναγκάζεται να «κάψει» λιποκύτταρα για να επιβιώσει, τα οποία κατά τη διάσπασή τους  απελευθερώνουν «κετόνες», οι οποίες παράγουν ενέργεια, αλλά έχουν υψηλή οξύτητα. Το συκώτι προκειμένου να αντιμετωπίσει τη συσσωρευμένη οξύτητα παράγει σάκχαρα, τα οποία, απουσία ινσουλίνης, μαζεύονται και αυτά στο αίμα. Η υψηλη οξύτητα, τα αυξημένα σάκχαρα και η αφυδάτωση μαζί, προκαλούν την κετοξέωση, η οποία, αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα, μπορεί να γίνει μέχρι και απειλητική για τη ζωή.

Σωματική καταπόνηση

Με τον καιρό, τα υψηλά επίπεδα σακχάρου επηρεάζουν τα νεύρα και τα μικρά αγγεία στα μάτια, στο συκώτι και στην καρδιά, θέτωντας σε μεγάλο κίνδυνο τον οργανισμό για καρδιαγγειακά προβλήματα, αλλά και άλλα προβλήματα υγείας.

Η εικονογράφηση στην αρχή του άρθρου μας, συνοψίζει τα συμπτώματα που μπορούν να υποδηλώνουν παρουσία διαβήτη τύπου 1 ή 2. Αν πιστεύετε ότι βρίσκεστε σε ομάδα κινδύνου, ακόμη και χωρίς προηγούμενη κληρονομικότητα, είναι καλό και χρήσιμο να μιλήσετε άμεσα με το γιατρό σας.